Metropole baþýný yaslamýþ nine kalem, kaðýt hep uzaðýmda ben lavlarý severim þiire yetiþmiyor uzatsam parmaklarým
küçük kýz rüyalarýndan korkuyor geceyle barýþmýyor göz kapaklarý hislerimiz oyuncak ayýsýna sýmsýký sarýlmýþ gibi güvendeyim, güvendeyim, güvendeyim ne yapabilirim ki katliamlara hepsinin suçlusu benim ayaklarýma savaþlar düþtü ben hiç yürümedim
kýzlarýný baðrýna topluyor anne uzak bir tepenin hayalini kuruyor gözleri uykuya muhtaç Ýntiharlar sýralýyor atmosfere ölmek istemiyorum ben boþuna mý yaratýldý yýldýzlar ah bir kumbarama doldursam