Pencereleri Açınca Titreyen Zaman

rüzgar ileri geri
soðuk düþleri sýzdýrýyor içime
bütün kuytularýný duyuyorum dünyanýn
elini düþümde unutan beyaz
ben ona
bir salon dolusu nefesle yaklaþýyorum
pencereleri açýnca titreyen zaman

þapkalý ve uzun pardösülü adamlar geçiyor sokaðý
ayaklarý piyano yalnýzlýðý bekleyen kedi
dalý yaralanmýþ aðaç ve diðerleri
eskisi kadar seviyorum sizi

karþý binayý yeni yýktýlar
yaþlý bahçývan tavýrlarýyla süslerken bahçeleri
enkazýn altýnda kalan anýlarýný süpürüyor
sarýlarak bir birine iki sevgili

gece týkýrtýlarýna bir anlam veremeyen
karanlýðýn korkusuyla büyüttükleri o eski aný
sabahýn iz düþümünde bir kahkaha ile duruldu
anlaþýldý ki
güvercinler çatýda yaþýyordu

bir gülü aþýrýp koklamak için indim bahçeye
tam kaçarken beni yakalayan ihtiyara
alýn bunu size kopardým demekti sevgi
tebessümünü baþýma deðdiren elin
þefkatli bakiyesiydi sevgi

zemine takýlýyor gözleri duygusuzluðun
yaralý topraðýn yataðýna uzanmýþ ölü beton
arabalarý istifleyen bekçiye soruluyor
söyleniyor dalýp dalýp içine
buralarý çok güzeldi eskiden.



Sosyal Medyada Paylaşın: