sis çöktü kuytu bir kasabanın üstüne ne tam bir kış ne de bahar arafta bir mevsimdeyiz

baharýn kucaðýnda bir demet yasemen
ha açtým ha açacaðým derken sis çöktü
iki arada bir derede bir bahar
ýssýzlaþan bir kasabada salaþ bir gün dönümü
yalnýzlýðýmýn saðýr eden gök gürlemesi
avuçlarýmda kurak damlalar
ve çorak bir toprak gibiyim ben







sis çöktü kuytu bir kasabanýn üstüne
ne tam bir kýþ ne de bahar
arafta bir mevsimdeyiz







tut ki unuttun bu salaþ kasabada beni
buz tutan bir yalnýzlýða astýn ruhumu o zaman
simsiyah bir gök çöktü erkenden duman duman
sana sarýlan gölgeler tuz ve buz
canhýraþ bir seda yankýlandý mevsim ayaz
istanbul küs ben ise ise
avuçlarýmda kurak damlalar







sis çöktü kuytu bir kasabanýn üstüne
ne tam bir kýþ ne de bahar
arafta bir mevsimdeyiz







haydi ne duruyorsun kopkoyu gecenin koynunda
masum bir seçenin yürek sesine sinmiþ gibisin
sen bahar ben bereket olayým
sen yeter ki iste kýþa kefen biçeyim
iki arada bir derede bahar
arafta kalan bir mevsim
ve ýssýzlaþan bir kasabada salaþ bir gün dönümü içindeyim







sis çöktü kuytu bir kasabanýn üstüne
ne tam bir kýþ ne de bahar
arafta bir mevsimdeyiz






mahmudiye düzkaya

Sosyal Medyada Paylaşın: