Buğulu Bakışlarına Uyanırken Göğün

dallar deðiyordu
yazýn kaydýraðýndan kayabilen için kurulmuþ parkýn
kenar köþelerinde tenha sarýlmalar oynayan eski çocukluðum
þimdilerde göz kýrpan bir bulutla arkadaþým
aðlasa yaðmuru kýskanýyorum
bir de aðustos geçerken
sararan yapraklarýn söylediði þarkýyý

evimiz gölgeleri ile baþka bir evin altýnda üzgün
sevinçleri ile bütün güneþli vakitlerde
çoluk çocuk ayný duvarýn altýnda toplanýrdýk
birden ona kadar her vakit gözlerini kapatýp
ilk geçen kuþun kanadýnýn rengini bilene
içimden koparýp ne istiyorsa verirdim

hangi hayaline dokunmadýk dünyanýn
basit olan þu ki
boþ fýsýltýlarla doldurulmuþ bir dimaðýn
bu hafifliði satýn almasý mümkün deðilken
o zamanlar ulaþabileceðine inanmaktý büyülü olan

salon perileri dediðimiz kabuðumun içindeki yaþlý salyangoz
duyduðum sesi çevirip deðiþtiren kendi yalanlarým olsaydý
kana kana yankýlarý kulaðýma kapatýp okyanusun ortasýnda
bir adadan nasýl kurtulacaðýma dair planlarým olurdu
basit olan gözlerimi açýp kapamaktý yosun kokusuna varana dek kýyýlarýn
ah þu çocuk kalbinin dokunabildiði özgürlük
özlemiyorum deðil uçurumlarýn gerçek olmadýðýný söylerken
gülüþüm ondan
beyaz ve keskin bir boþluðu düþündürür
sýcak kokularýný giyindiðim yazýn tam ortasýnda
buðulu bakýþlarýna uyanýrken göðün.




Sosyal Medyada Paylaşın: