ben yorgunum ve hep yorgun olacaðým. adýna þiirler büyüttüðüm kadýn; çýkýp gelmeyecek misin köþelerden ansýzýn ?
ben acýklý bir fonun aðýt faslýnda, solgun düþler biriktirip, tutsak edeceðim yüreðimin aralýk ayazýna. kim bilir hayatýn nisan yaðmurlarýnda yeniden tazelenir belki yüreklerde.
aðustos ortalarýnýn ikindi sýcaklýðýnda çýnar gölgelerinde özlerim en çok dizlerini, ne zaman yaðmur yaðsa; saçlarýn gelir aklýma ahh ! özlemek bu kadar kötü deðildi senden önce ve kavuþmak hiç bu kadar mühim olmamýþtý hiç kimseyle.
toprak damlý evlerin tandýrlarýnda sýcacýk umutlar çýkarýr elleri nasýrlý kadýnlar. ve ansýzýn gelir mutluluk en sýcak haliyle önüne...
Sosyal Medyada Paylaşın:
kaseryalı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.