NAR-I- VEDAM

Hoþ geldin veda günüm
Bir izin versen
Üç beþ kalp kýrýklarýný toplayýp cebime
Okuduðum masalýn son yapraðýný koparýp giderim

Dili saklý gözlerden dökülmeden damlalar
Düþüyorum artýk bu þehrin kalabalýk göbeðinden
Acýlara teslim takýlýyorum kafama göre
Ve acýnýn gölgesinde

Tenimde soyunmuþ yara kabuklarýnýn izi
Kahýrlanýp sürsem de gecenin matemini
Yýkýk dökük bir harabenin içinde
Ruhumu serinletecek betona uzanýyorum

Üzerime örttüðüm gazete kaðýtlarýn altýna
Çilesi bitmeyen garip bir yolcu düþer
Ellerinde nemden kokuþmuþ aðýr bir roman
Bilmem kaçýncý sayfasýnda aðlýyoruz

Geceye inat umudumuzu asýyoruz
Diþleyerek koparýyoruz urganýn ucundan
Dudaðýmýzda kýzýlýn öfkesi ellerimizde özlemin tortusu
Döktüðümüz gözyaþýna hiç bakmadan

Hiç bir itiraz kabul etmeden
Mavinin gözyaþýyla beslediði topraða
Her mevsim bir aðýt ekiyoruz
Belki filizlenir sevdiðine kavuþur kavuþuruz diye

Þimdi biraz daha korkuyoruz
Ruhumun uçurumlarýnda
Vedalarým susarken ürkse de yalnýzlýðým
Ah bir gelsen diyorum

O kopardýðým masalýn yapraðýna bir gömsen beni
Çocukça ruhumu okþasa ellerin kadere inat
Bir anlýmdan öpe bilse yüreðin diyorum
Gözümü kýrpmadan canýmý teslim edeceðim kollarýna

Artýk helallik istiyor yol arkadaþým
Sahi adýn neydi diye sorduðumda
Göðsüne saplanan yalnýzlýk dese de
Vedamý soyunup aþkýn zekatýný ödüyorum

Ze-ka-tý-ný ö-dü-yo-rum

23.02.2014. Pazar 14.12
[

Sosyal Medyada Paylaşın: