Ova Yüzünde Bir Çocuk
Yüzüne çökünce karanlýklar
Ilý, ýssýz olur ova yüzleri
Hemen her yönden
Böler sessizliði çakal sesleri
Dilinde ýslýk, ova yolunda
Karanlýða kalmýþ bir çocuk
Yoldaþ olur geceleyin yoldan geçen
At arabalarýnýn sesleri uzaktan uzaða
Her tekerleðin dilinde ayrý bir ezgi
Yükü aðýr olan aðýt yakar, iniler
Hafif olanýn dilinde þen þakrak bir türkü
An gelir kesilir sesler, evli evine…
Çakallara kalýr ova yüzleri
Ýþte o zaman yalnýzsan, yoldaysan
Üstelik korkutulduysan karanlýktan
Attýðýn her adýmda peþinden gelen
Ayak seslerini duyarsýn korkunun
Dolanýr diline, hiç bilmediðin bir þarkýnýn ezgisi
Korkularýný ýslýðýna gizlemek istediðin
Sokulur dallarýna üzümler sýmsýký
Örtünürler asma yapraklarýný
Sokulacak kimse yoktur nefesinden gayrý
Tutamazsýn içinde, o da ýslýk olur çýkar
Bir ses der içinden “Ah! Ayaydýn olsa
Düþse gölgem yanýma, önüme, ardýma
Yoldaþ olsa, gecemin karanlýðýna”
Ova yüzünde bir çocuk …
Metin Soydeveli
15.01.2008 Ýzmir
Edebi Bakýþ Ocak 2008 Atölyebiz etkinliði
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.