insan neden korkar .
ve kusurlarýmla ördüðüm duvar
an gelir yýkýlýr ,üstüme
altýnda can çekiþir bedenim
insan,neden korkar ki ?
bu kadar yakýn iken ölüm
yalnýzlýktan.
ve hangi ara ,deðiþmesini ümit edebilir ki!
yeryüzü,bu kadar artçý sallantý üzerine
inþa edilmiþ iken
tebessüm etmesi,neye gerek aþk bir hiç uðruna
terk edip gitmiþken soðuk bir istanbul sabahýnda
rüzgar ayrýlýðýn bahaneci baþý
bir elveda demek ! bu kadar zor gelirken
üstelik , tek delil
tek ipucu daðýlmýþ saçlarýndan düþen bir tutam tel iken
insan,neden korkar ki?
bu kadar yakýn iken ölüm
yalnýzlýktan.
ve üzerimize titriyor iken !
müsaadesi olmayan,destursuz
ay kývamýnda yýldýzlar.
belkide son bin kaç asýrdýr/
yýllanmýþ bir hediyeyi mutlu etme niyetindeler.
vicdanýn geldi . o an aklýma
üstelik,tek delil
tek ipucu daðýlmýþ saçlarýndan düþen bir tutam tel iken
kuþlar,kinayeci açmaz bir sonbahar
üþüdüðüm doðru
ýslanmýþ bir , istanbul hatýrasý
gözlerinde gördüðüm son bahar havasý.
Sosyal Medyada Paylaşın:
cihan balcıoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.