Gönül ile birlikte oturup bir bahçede Dertleþip aðlaþýrken yaralarý de’bip de Tüm mahlukatýn dili toplandý bir lehçede Yayýldý dalga dalga alem nura boyandý O ne ahenkti ya Rab! O, ne muhteþem andý
Baharla yeþillenip hazanda soldu yaprak Baðrýnda yer açýp da beklerken kara toprak! Ne aðýt ne baðýrýþ! Cümle diller çeker Hakk Semada uçan kuþlar seyran eder Hakk diye Yerdeki karýncalar zikreder Hakk Hakk diye
Bu ne güzel bir lisan ne güzel intizamdý Ruhlara huzur veren kusursuz bir nizamdý Mâna penceresinden bakana ihtiþamdý Seyre doymazdý gözler gönül dolup taþardý Hak yolcusu kim bilir nice yollar aþardý
Sallanýr tüm nebatat, zikriyle yaradanýn Der, biri; Kýymetini, bilmez misiniz anýn? Halk içinde Hakk ile olup, O’na dayanýn! Öyle bir nasihat ki nasihatlerin hasý Zannettim üstündeki libas, derviþ libasý
Mahlukatýn zikrine þaþýrýp etme hayret! Býkmadan, sýkýlmadan azim ile et gayret Gönül kulaðýný aç, gönül gözünle seyret Nasýl da coþuyordu zikri ile gök ve yer Baþka yerde arama içindedir o cevher
Denir ki; Beden þehir, kalp ise padiþahtýr Gýdasý zikri sultan! Gönle kurulan tahtýr Hakkýný gözetmezsen, sonu; isyandýr, ahtýr! Nefsini bilen kiþi Hakký bilmez mi sandýn Ey nefsim! Bu dünyanýn endamýna aldandýn
Bu günahkar ve aciz mücrim kulunu yakma! Affet ya Rab! Bir lahza beni bana býrakma
23 Þubat 2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gül Şehri Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.