Ben bir garibim ýssýz sokaklarda yatarým.
Yanýlýpta bana gönül verme be güzelim...
Yemek yemem su içmem her gün oruç tutarým.
Yanýlýpta bana gönül verme be güzelim...
Ben sosyete deðilimki köþküm villam yoktur.
Kimi gün karným açtýr benim kimi gün toktur.
Gençim ben güzelim dostum az düþmaným çoktur.
Yanýlýpta bana gönül verme be güzelim...
Ýnanma sözlerimin tamamý hep yalandýr.
Evim gece kondu ekmeðim desen yavandýr.
Üç öðünde yediðim bir baþ kuru soðandýr.
Yanýlýpta bana gönül verme be güzelim...
Ben doðuþtan yetimim sevgi nedir bilemem.
Her gün aðlarým gül desende inan gülemem.
Senin sevdiðin kadar bende seni sevemem.
Yanýlýpta bana gönül verme be güzelim...
Sevme beni sen güzelim sevme ne olursun.
Bende sevgi deðil ýzdýrap çile bulursun.
Bir gün çok piþman olur dizlerine vurursun.
Yanýlýpta bana gönül verme be güzelim...
Ayyaþým kadeh desen hiç düþmez elimden.
Bülbül olsam ayrý koyarlar beni gülümden.
Gelde ibret al güzel kýz benim bu sözümden.
Yanýlýpta bana gönül verme be güzelim...
Sen beni sevsende ben seni inan sevemem.
Ýstediðin masum sevgiyi sana veremem.
Yalanlar uydurup hayatýna hiç giremem.
Yanýlýpta bana gönül verme be güzelim...
TAÞGIN,ým ben korkarým ýzdýraptan zulümden.
Kumar’bazým hoþlanýrým piþli bülümden.
Her gün caðlayanlar gibi yaþ akar gözümden.
Yanýlýpta bana gönül verme be güzelim...
H.s:14
24.02.2014
Zekeriya TAÞGIN
Þiir’in ilk kaleme alýndýðý Tarih:17.08.1985
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.