Sen ömrümün cümle sedasý…
Neden dudaklarýnda biriktirdin kýyametlerimizi..
Hangi yagmurlar ýslatacak þimdi seni
tutamadan ellerini, öpemeden gülüþlerini
Hangi caniden çaldýn o ipsiz fikirleri
Yazýk ettin bu aþka
Seni böyle severken...
Yaktýn beni gönül evimden
Tek soraným sen olaydýn da
Býrakmayaydýn beni uçurum tepesinde
Adým adým yaklaþýrken sana
Kopardýn beni dalýndan, yapraðýndan
Sana boy vermiþlerimi uzatýrdým her gece
göz kapaklarýmda bekleyen filizleri
Yüreðinin kuytularýnda büyütürdüm...
Hangi tomurcuða el atsam
Sen diye haykýrýrdý her bir yaný
Kýrýlmaktan korkuyordu belki de
Ya da ölmekten
Kimbilir..?
Sana bunlarý yazarken
aynasýný kýrdým bir benzerinin
ve sancýsýz doðan her þeyin adýný unuttum.
silindi senden sonra alfabem
Masamda bir aydýr ölü papatyam
Bir zamanlar
Karanlýðý yýrtarken ellerimiz
Gölgeler soyunurdu ya
güneþi görünce
kamaþýrdý gözlerimiz.
Ben susardým sen severdin,sen severdin ben susardým.
Þimdi ikimiz de yokuz ya;
artmýyor deðerimiz kýymetimiz...
Söz gümüþse, sükut altýnmýþ
Var gel yanýma
Þiirlerimin sözü
Gozlerýmin umudu ol ..
Þimþek harbindeki çýðlýklarýma
Bir ah’ da sen etme!
Silinen alfabemin tek harfi ol..
Var sen gel yanýma
Ölü papatyalarým dirilsin
Güneþi bekleyen gözlerim
Aydýnlýða ersin..
Var sen gel yanýma..
Biz çizerken kendi coðrafyamýzý
Meðer yaðmurlar ne çok severmiþ ayrýlýklarý
ardýmýz da iki kumru, iki serçe
Elma yiyen küçük kýzlar birakmýþtýk.
sen yaðmur yaðarken dönmüþtün arkaný...
bense þehrin güneþli yanýna yürümüþtüm...
Bir saz daha küsmüþ ve
bir keman daha bükmüþtü belini
Soðuk bir gündü...
biraz þarký birazda türkü çýkardým cebimden
Bir de son yazdýðým þiirle hüznümü býrakýp kapýna
geçip gittim sokaðýndan...
ne de olsa aþk sol yaný acýtýr hep deðil mi?
acý uzaktan da acýtýr öðrendim iþte..
Ne diyeyim..
öksüz kalsýn bu sefer hüzün!
Bir tebessümde saklý sana biriktirdiklerim
Hala sana yazýyorum tükenmeden
Dilimde bir tek senin adýn...
Sessiz kalýyor kimsesiz çýðlýklarým
Çoðalt þimdi! ayazýnda kalan düþlerini
Çarmaha germeden..
Topla sevdanýn kýrýklarýný
Ört üzerini!
üþümem! deme sakýn!
Üþürsün!
Üþütür bu sevda..
Ciðerin yansa da
Buz gibidir teninde..
Her gece sen aðlýyorsun ellerimde ah dilsiz çocuk
kollarý baðlý özgürlük,ne olur bana bir þiir yaz...
Ucu yapraklara deðsin yorgun ilkbaharlara...
Sen beni dinle boþver sen bir þiir yaz
sabahlara sevda tutsun geceler
senin göðün kararýrken,
güneþin yüzünü de yýkarýz mýsralarýnla
Ben ýslak tütünlerimi sararým,
Sen kapatýrsýn þiirlerin gözlerini,
aðzý emzikli harflerle olmaz mý?
ninnisiz büyümez çocuklar hani.
Biraz cennet masalý olsa
bir parça anne ve biraz da yar kokusu
Sanki dünler daha yaþanýmsýydý;
bugünler dünlerin kardeþi ben üvey öbürgün
kaldým mý þimdi zamana kaldým mý þimdi ortada...
bitmedi hala þiirim,gitmedi sensizligim..
Hepsi bir kenara;
bir çay getiren,ufacýkta olsa gülümseyen bir eþya bile yoktu ortalýkta ..
Ben öte alemin çocugu;sen bir yaný elma kýrmýzýsýydýn..
Þimdi hangi renktesin bilmiyorum.
Hiç rüzgarlarý tuttuðun,bulutlarý öptüðun olmuþmuydu?
Gökyüzu varken utanýyor insan haklýsýn.
Üstelik güneþ akþama dek hiç uyumuyor.
O,yukardakiler var ya; o,yukardakiler hiç bitmiyorlar
güneþi býrak ay var, onu býrak yýldýzlar var.
Hepsini býrak!
Sen varsýn, ben varým, Biz varýz...!
..
Nazlý Ekinci & Kadirhan Türkoðlu