Hüzünlü eylül yaðmurlarýyla, Azgýn nehirlerde sürüklenen… kurumuþ sarý yapraklar misali, Amaçsýzca akan hayatlara… Bir deniz feneri olmak isterdim.
Ruhlardaki sessiz çýðlýklara, Saçlara aralýksýz yaðan karlara… Yüreði acýmasýzca hýrpalanan sevdalara, Sessiz ölümleri yeþertecek yaðmurlara… Yedi renkli bir gökkuþaðý olmak isterdim.
Everest tepesi gibi bir zirveye týrmanmaya, Marianna çukuru gibi derin bir tefekküre dalmaya… Ve ‘’Yedi defa dönmek gerek dönülecek yerde ‘’ demeye, Öze dönüþ yolunda ki bu sonsuz yolculukta… Yüreðimi sevgiye kuþanmýþ olarak durmak isterdim.
16 01 2008 M.Necat Altun Sosyal Medyada Paylaşın:
mnecataltun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.