Bin çileyle yoðrulmuþ, piþmiþtir her canibim.. Muzdarip bir milletin acýsýna talibim. Salsýn zalim zulmünü; iblis, fitnesin salsýn.. Sýrtlanlar, yarasalar… Gönderin; bana gelsin!
Býrakýn, ben çekeyim bu âlemin yasýný… Yýkasýn göz yaþlarým, karanlýðýn pasýný… Çarklar beni bilesin; kalmayýn zordan hali.. Çýkarým kayalardan saf pýnarlar misali…
Yarýlan, baþým olsun; kýrýlan, bileklerim… Durmak mý ? koþuyorum, koþmazsam, emeklerim.. Sevgi, kezzap olsa da aksýn, gönlüme dolsun.. Ben, dikene razýyým; gülleri sizin olsun…
Ol ilahi irade, kuþatsýn her zerremi… Bir aþýk olayým ki; unuttursun Kerem’i… Ýster sönsün güneþim, çoban yýldýzým, ayým … Ferhat daðý delmiþse; ben, göðe týrmanayým…
Varsýn yaðsýn þimþekler, ecel kessin yolumu… Canana can gerekse, ben tadayým ölümü… Bin doðup bin öleyim; adým-saným kalmasýn… Tek minareler melül, millet mahzun olmasýn!
Ateþler beni yaksýn; zalimi yýksýn ahým… Bu sýkleti çekecek güç ver bana ALLAHIM!
Osman Onuktav
Avar
1995 Menemen/ Ýzmir
Düzenleme : 2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
KAFKASİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.