AŞK....
Aþk...
Ýmkansýz ve kavuþamamaksa,
Yaþanýlanlardan sonra mutsuzluksa,
Gidiþlerin ardýndan bakmaksa,
Acýlarýna raðmen,sessiz kalmaksa,
Seni seviyorum diyememekse,
Bakamamaksa gözlerine,
Ýçindeki korkularla birlikte.
Unutmaya çalýþmak hatta unutmaksa,
Ölümüne kadar yaþadým aþký ben.
Eðer aþk..
Yaþananlarla mutlu olmaksa
Kavuþmaksa,mutluluktan aðlamaksa
Hiç býrakmamacasýna,söylemediðin ne varsa
Haykýrýþlarýnla gülmekse,hep varmýþçasýna
Yada her an gidecekmiþ gibi bakmaksa gözlerine,
Ýçindeki korkularýn özleme dönüþmesiyse,
Alýþýlmýþlýksa onsuz yaþayamazmýþcasýna,
Kýyýsýndan bile geçememiþim ben aþkýn.
Öyle bir noktadayým ki...
Ona hem çok yakýn, hem çok uzak
Solmuþ, yapraklarý dökmüþ aðaçtan farksýzým
Öyle bir haldeyim ki;
Mesala hem ona çok aþýðým
Hem nefretkarým yaþatýlanlar anýsýna...
FERÝHAN ORHAN..21.02.2014..20:20
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.