Kemancı

hasta yürekli kemancý
önünüzde yürüyor çatal tutan zeytinci çocuk
kanatlarýný gerip uçmaya çalýþan baþka birini
baþka birinin kalbini giyinip
sýrt üstü göðe damlayan yeni yaðmurlar
kokularýný soyunup çýldýran parmaklar
ve soytarýlar gecesinde panayýr gülleri
þimdi aþktan bahsedilir mi bilmiyorum
aðzýmý çalkalayýp tükürüyorum yüzünüze

hemen bir þarap mahzenine atýyorsunuz beni
buraya hangi acýyla geldim bilmiyorsunuz
güneþi damlatan pencere
sana yalvarsam
anlatsam ve uyusam oracýkta
uyansam sarý ve uzun tarlalarda üzüm bahçeleri
sýðmasa deli gönlüm sýðmasa
tekrar yalvarsam gözlerimi kapatýp
bir ýrmaða kavuþsam
soylu çiçekler bütün renkler ve aþk
günümü ýsýtan bir gece ve sonrasýnda
yalpalayan yaðmura kendi adýmý sorsam
toprak biliyor
ona sor ve onun inceliðine ve kalbine
beyaz rüyalar býrakacak ömrümüze sor

devam etsek mi ayaksýz gürleyen sevginize
yoksa kýsalan bir þarký tutturup avutsak mý yüreðimizi
bu uzun kuþkulu kuþ azabýnda

neden az bir göz seyri ile seyretmiyorsun bizi
sizin için varýz ve doluyuz
baðlýyýz everenin baþýndan sonuna dek
aðlamak deðil söylemek lazým
karnýmda ki çukuru dolduracak bir yokluða baðýrmam lazým
þükür ki kaným beyaz akýyor ve susmak için bahanelerim var
beni boþluðunuza sýðdýrýp
sonsuza dek oyalayan yaðmurlar yaðsýn istiyorum.




Sosyal Medyada Paylaşın: