Hercaiye Mektup

Ne fark eder, mevsimlerin adý,
Gündüz geceye, gece gündüze baðlý,
Ben de sen, sen de ben kadar yalnýzlýk,
Yokluðun gizlerine biz saklý...



Bir gülümse, gözlerimin aynalarýna,
Ýçinde kaynar, nice piç duygular,
Lal takvimine iþler, yitik zaman.
Görmek taze bir umut iken,
Gelmelisin en azýndan...



Avuçlarýmda ay,
Gamzelerim de toprak,
Güneþte bekletirim gel diye kendimi,
Yaklaþýrsan düþlerime, kutuplarda ýsýnacak.
O vakit parçalanacak, buzdan yalnýzlýðým,
Karýþýp gidecek, sulara sýmsýcak...



Seni çaðrýldýkça, aþýrý uçlardan,
Yüzüme ýslanan, dertlerim de çoðalýr.
Çocuklar renklerimi taþlar, ýþýklarda söner.
Kýzýl ve sarý bulutlarýn yaðmurlarýndan.
Dereler-imden firari puþtlar sulanýr.
Bir yaz günü, çýkar gök-kuþaðý,
Parçalarým, belki sana ulaþýr...



2014/2


Sosyal Medyada Paylaşın: