Dut Karası

Güneþ ölü doðduysa her gün
Ya da doðuramadýmsa güneþe yüzümü ben
Söylemedimse adýný
Zamanla mýh gibi çakýldýnsa içime
Ve fakat gerilmedimse çarmýha
Kimdir kabahatin mimarý

Þu eski kafiye iþte
Beli bükülmüþ yalanlarý taþýyan
Köstebeklerin göç yollarýnda öylece
Ýðreti duruyor üzerimde seviler
Saðýmda solumda kötürüm anýlar
Bir kývýlcým bekliyor içimdeki orman

Sokak lâmbalarý
Kaldýrýmlara yansýrken
Þuursuz geceler birikiyor avuçlarýmda taze
Bu son diyorum,
Yine býrakamýyorum bu mereti
Bir de
Bir de yýlankavi düþünmelerimi

Patik örüp kýþ masallarý anlatmalý oysa
Sarkýtlara týrmanýp çoðalmalý
Gümüþi bulutlarla sarmalý yoksunluklarý

Her saat baþý kaybolup
Birden belirdiðinde zor
Katraný kaynatýp þeker ummak kadar,
Hesaplaþmak kadar yanýlgýlarla
Ve fakat ödemek mümkünsüz diyetini
Yeþilden çalýnma bu siyah lekenin...
Sosyal Medyada Paylaşın: