bana kýzmayýn rüzgarýn örttüðü kapýnýn ardýnda olduðunuzu görmeme raðmen bir þey yapamadým insan su içerken kendine dönüktür dua ederken de öyledir uyurken de ve olan bitenin kayýtsýz kalýþýný kutlar kendi eteklerinde
sonra borcuna karþýlýk icra olunur kalbin içinde kalptir haczedilen gülümserim o dehþetli kýrýklarýmý toplarken iþe yarayan bir þey kalmasýn ister icracý sesinden daha büyük bir sesle buyurur gereksiz incelik sýkar beni hadi git kimin aðladýðý duyulmaz o karmaþada belki o belki ben belki de hayatý yoran ümit
rüzgarýn örttüðü kapýlarda özlem duyulmaz bir korku bir yarým kalmýþlýk inanýr kendi yoluna ve herkes yönünü açar kaçarken içine ne þarkýlar kalmýþtýr ne de þiirler duvara iliþmiþ parmak izleri býrakýr kalbi yaralý hacizciler.
Sosyal Medyada Paylaşın:
molilaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.