. . . Anı . . .

Denizi göremezdim,
Lakin kokusunu ve nemini ulaþtýrýrdý . .
Çocuklarýn ilk gördüklerinde a a ! ! !
Hiç de yeþil deðilmiþ dedikleri birde yeþilýrmaðým vardý . .
Ýkiye bölerdi sevdikleri, topraðý . .
Lakin ben onu da öyle herzaman göremezdim,
Uzaktým . .
Yarým saat sürse de giderdim bisikletime binip,
Aþardým asfalt yollarý . .
Otururdum bir çýnarýn altýna,
Çaycý ! ! !
Getir o gül kokulu çaydan,
Üstad Necip Fazýl misali dakika düþelim senelik paydan . .
Ve o an zararlarýný düþünmediðim ve pekte umursamadýðým,
Dedemin sarmalarýndan yürüttüðüm sigaramý çýkarýrdým,
Gömleðimin üst cebinden . .
Öyle çakmakla deðil ha . .
Tüm rüzgara raðmen elimle siper eder,
Kibritle yakardým sigaramý . .
Yeþillikler içinde, yeþilýrmaðýn serinleten sularýna bakýp hayallere dalardým . .
Þimdilerde bir arabam var gidip geldiðim,
Ama yýllar geçti tabi,
Ne sarmasýný gizlice aldýðým dedem var,
Ve ne de bisikletle gitmenin tadý . .
Uzun lafýn Türkçesi,
Acýsýyla tatlýsýyla yaþananlar oldular birer aný . .
Sosyal Medyada Paylaşın: