Gülümse, Birazdan kalkar son tren. Ne bu gar, Ne bu peronlar kalýr hatrýnda. Ucu baglanmýþ bir beyaz mendil olur geride býraktýklarýmýz, Gidenin dönmediði bir yolculuktur baþlar. Gülümse, Birazdan dudagýna kondurcagým son öpücüktür belkide, Hatýralarýmý sakla demiyorum, Mektuplarýmýda. Belki son bir mýsradýr düdaklarýn, Allahýn özenerek yarattýgý. Bir hoþça kala sýgdýrdýgýn. Gülümse, Sana sevgiler býraktým bu þehirde, Umutlar umutsuzluklar. Hüzünler. Sokak aralarýnda seviþtiðimiz günler, Kafeler çay bahçeleri, Dokunuþlar, Okþayýþlar býraktým. Gülümse, Birazdan bu þehir sana kalýr, Bu gökyüzü bu deniz, Martýlar güvercinler bile. Gülümse, Sen benim ladesimdin, Kayýp etmekten korktugum. Þimdi hep aklýmdasýn, Kim lades derse aklýmdasýn,aklýmdasýn,aklýmdasýn...Þ.CyILMAZ..18.02.2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
Cengiz Yılmaz/Şiir Baba Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.