Küçük Adam

Küçük Adam

Büyük laf etti, üzüldü sonra küçük adam
Aðladý... Aðladý...
Gözyaþýnda boðuldu,
Güçsüzlüðünü anladý,
Âcizliðini bildi, gözyaþýný sildi...
Sonra biraz yürüdü, biraz da koþtu.
Hoþtu, biraz da karmaþýk duygular,
Kafasýnda duruyor, çok bilinmeyenli sorular...

Tek bildiðiydi bilmediði..
Neyi arýyordu da bulamýyordu ?
Neden mâviydi deniz ve gök,
Neydi baþýný döndüren dünyânýn ?
Sýmsýký tutarken dünyâyý nebâtta kök,
Kim bilir ne zaman tutacak freni zamanýn...

Geceler öksüzdü, gündüzler yetim..
Benim miydi taþýdýðým kaným, kemiðim, etim..
Ne sanmýþtý insan kendini, neydi ?
Oysa Yaradân, onun da sâhibiydi...
Sonra anladý, aðladý küçük adam.
Âcizliðini bildi,
Ve yürüdü...

|Ýbn Mâtem’in kaleminden..

Sosyal Medyada Paylaşın: