Döş kafesim
Bu gece karanlýk örtmüyor ruhum
Þafaklar bir yýldýz mesafesinde
Perdeler tenimi üryan býrakýr
Çýrpýnýr yüreðim döþ kafesimde
Ýncecik karanlýk sokaðý örter
Ürperir sokaklar beni görünce
Kaldýrýmda taþlar uykusuz bekler
Ritmik hareketler ayak sesimde
Köþeyi dönerken narin bir endam
Rüzgara býrakmýþ gibi düþünü
Yatakta bu gece yalnýz uyusun
Uykusuz sabahlar var ensesinde
Kaldýrýmda tok bir ayak sesidir
Ürkek ceylan gibi sarsýlan endam
Köþede beklerken süzülen gölge
Eller çeketinin son düðmesinde
Tabuta konmaya hazýr kefenler
Üryan bir bedeni örtebilir mi
Yýldýzlar kaçarak uzaklaþýrken
Ay yalnýz uyuyacak...gölgesinde...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.