Döş kafesim

Bu gece karanlýk örtmüyor ruhum
Þafaklar bir yýldýz mesafesinde
Perdeler tenimi üryan býrakýr
Çýrpýnýr yüreðim döþ kafesimde

Ýncecik karanlýk sokaðý örter
Ürperir sokaklar beni görünce
Kaldýrýmda taþlar uykusuz bekler
Ritmik hareketler ayak sesimde

Köþeyi dönerken narin bir endam
Rüzgara býrakmýþ gibi düþünü
Yatakta bu gece yalnýz uyusun
Uykusuz sabahlar var ensesinde

Kaldýrýmda tok bir ayak sesidir
Ürkek ceylan gibi sarsýlan endam
Köþede beklerken süzülen gölge
Eller çeketinin son düðmesinde

Tabuta konmaya hazýr kefenler
Üryan bir bedeni örtebilir mi
Yýldýzlar kaçarak uzaklaþýrken
Ay yalnýz uyuyacak...gölgesinde...

Sosyal Medyada Paylaşın: