O YANGIN BAKIŞLARDA DURUYORDU SEVDÂMIZ

Nice seneler sonra, karþýlaþtýk seninle,
O baygýn bakýþlarda duruyordu sevdâmýz.
Kaçamak olsa bile, süzdük birbirimizi,
O yangýn bakýþlarda duruyordu sevdâmýz.

Görünce alev aldý, bir daha yandý gönül,
Mahþerde uyan(a)caktý, þimdi uyandý gönül,
Gözlerdeki mânâya yine aldandý gönül,
O yangýn bakýþlarda duruyordu sevdâmýz.

Geceler bana dargýn, düþ kurmuyor uykular,
Meskenim oldu daðlar, karanlýklar, kuytular,
Bir orman yangýnýydý içimdeki duygular,
O yangýn bakýþlarda duruyordu sevdâmýz.

Dillerimiz susa da, cevap gözlerde saklý,
Aþkýmýz bir masaldý, kalplerimiz yasaklý,
Karar verecek yýllar; sen mi, yoksa ben haklý,
O yangýn bakýþlarda duruyordu sevdâmýz.

Gönül pýnarlarýmdan aþkýn sel olup aktý,
Sen yoksun diye sînem, siyah tülleri taktý,
Sevdâlý bakýþlarýn, beni öksüz býraktý,
O yangýn bakýþlarda duruyordu sevdâmýz.

Dizlerde macâlim yok; gönül yorgun, ben yorgun,
Hapis bir göl gibiyim, sularým akmaz durgun,
Dilim sitem etse de, þu kalp tek sana vurgun,
O yangýn bakýþlarda duruyordu sevdâmýz.
Muzaffer KÖNDEL

Sosyal Medyada Paylaşın: