Vay halime

Sabah pencereden sýzan ýþýk
Aydýnlatýr geceden kalma odaný.
Ýçinden karartmak gelir gündüzü
Bir þarap þiþesi daha vurursun duvara.
Lanet edersin yaþadýðýn hayata.
Nefret edersin insanlardan, kendinden.
Piþmanlýk duyarsýn yapacak olduklarýndan.
Kaybolmak istersin karanlýkta.
Unutulmak, hatýrlanmamak bir daha.
Müptela þarkýlar kulaklarýnda
Elinden düþmeyen bir duble ya da.
Karanlýðý dilersin daima.
Gündüzden uzak bir hayata;
Yirmibir mart, Antartika
Yirmibir eylül, Norveç mesela.
Vakit dün ile yarýnýn arasýnda.
Dün, birlikteydin.
Yarýn, ayrýlýyorsun.
Ölüm bile hafif kalýr yanýnda.
Bin hançer keskinliðinde kalbindeki yara.
Masanda ki þarap þiþesine anlat derdini.
Elin tutarken yaz þiirlerini.
Bir ömür var yazacak, yazýlacak.
Kaç defa yelken alacak,
Kaç deniz daha görecek bu gemi.
Kaç kez unutup, unutulacak.
Kaç kez hatýrlanýp, piþman olunacak.
Kaç, arkana bakmadan kaç aydýnlýktan.
Yakalarsa, vay halime.


Sosyal Medyada Paylaşın: