Anýlar...Anýlar... Ah, o anýlar... 1
Gözlerimin arkasýnda kocaman bir yer var,
Kapatýnca gözlerimi geriye doðru.
Kimi kuytu bir köþede saklý,
Kimi elinde bir mum, halâ yol arar.
Anýlar... Anýlar... Ah, o anýlar...
Kahkahasý yükseliyor çocukluk yýllarýmýn,
Kardeþlerimin neþeli sesleri, bir cam ardýnda...
Nerde kapanýp loþ odalara
Uzanýp hayâl kurduðum yýllar?
Sesleniþi annemin çýnlýyor kulaðýmda,
Sanki koþuþuyoruz, bahçelerde dün gibi...
Ablam tatlý sesiyle söylüyor þarkýsýný:
’Halâ kanayan kalbimi aþk ateþi daðlar...’
Þu anda rûhu belki, bana bakýp da aðlar.
Aðaçlarýn altýnda geçen o mutlu yýllar,
Toz pembe kutularda saklanan o anýlar...
Bu mýzrap vuruþlarý, elleri mi babamýn?
Kulaðýmda çýnlayan, saati mi odamýn?
Ey, ömrümden bir þeyler alýp da giden yýllar,
Ey, geriye dönüp de göremediðim yollar...
Hep kol kola gezdiðim sýnýf arkadaþlarým,
Ey, komþu çocuklarý, sevgili sýrdaþlarým.
Sevdiðim öðretmenim bana gülümser misin?
Ellerini tuttuðum felçli Rûhsar sen misin?
Faytona alýp beni, giderdik beraberce,
Nerdesiniz o güzel, unutulmaz seneler?
Nerde þimdi yan yana bahçeli þen hâneler?
Sesleriniz duyulur, çok yýllar öncesinden,
Dün gibi tanýyorum, hepinizi sesinden.
Bu camý kýran topu, aðabeyim atmýþtýr,
Sonra da aldýrmayýp, o sýrtüstü yatmýþtýr.
Bahçede kýzlar her gün otururduk birlikte,
Nakýþ iþlerdik yazýn, kahkahalar içinde,
Radyoda þarkýlara, tüm seslere tapardýk.
Bu þen kýzlar, her biri þimdi bilmem nerdeler?
Yuvalarýnda belki çoktan anneanneler...
Bir hüzün gemisine binip de giden yýllar,
Anýlar nerdesiniz? Anýlar, ah anýlar...
29 Temmuz 2010
Halenur Kor
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.