Darmadağın

Ýskele yarý parçasýyla
Denize açýlýyordu
Derinlere
Ýçe çekiliyordu

Limanýnda toplarken bir zaman herþeyi
Bulamadý kendi gidecek yer
Harap oldu sert rüzgarda

Benim yerim diye
Parçalanmýþ yelkenleriyle birçoðu
Kendine kanmýþlýðýn mutluluðuyla
Kýrýlýyor ortadan

Süslü kürekler topluluðu
Rengârenk
Ve birbirine düþman
Olamadý onlarla

Kimseye kalmadý liman

O günler
Herkes limanýnda barýnýrken
Kalbi ayaklarýn basýldýðý yer
Artýk düþünmeden
Uzaklaþýyor sahilden

Sosyal Medyada Paylaşın: