Þýmarýk güvercinler fýsýldadý kulaðýma, yine hüzün Yaralarýmdan öperek düþürdüler kanatlarýný Bir zemheri kokusu yaladý saçlarýmý Oysa ben hiç bir mevsime bu kadar borçlu kalmamýþtým
Paramparça ettim bildiðim bütün tebessümlerini Aþk, simsiyah saçlarýndan çamurlar akýtýyordu Ölümlü sevdalarýn her can çekiþinde
Kýymet bilmeyen bakýþlarýnýn Harem-i ismetine iki büklüm süzülür göz yaþlarým Aðladýðýmýn farkýna varmadan ýslatýrým yaðmurlarý Ve bir yalnýzlýk serperim dað yamaçlarýna Senin kokun bile yoktur Rüzgara emanet edecek kadar
Özge masal sýcaklýðýnda üþürüm uykulardayken sen Düþlerine hüzünlerden not býraktým yüreðine süresin diye Gece yarýlarý somurtkan naralar eþliðinde
Pazarlýksýz geldi, yine hüzün Çalýntý umutlarýn sokularak koynuna Acýyý çok sevdi daha býyýðý terlemeyen bu gönül Yorgun bir mevsimin sarýlarak bacaðýna Gökyüzünden güneþi kazýyarak öpmek vardý alnýndan Ama ben, Oyuncaksýz çocuklar gibi sensizdim
Bilmiyorum þimdi Günahlarýmý da sever misin þeytaný kýskanmadan ? Gözyaþlarýmý sürgün ettiðin bir yaðmur ülkesinde aðlýyorum artýk ben Yalancý baharlara sýrnaþarak Ve boðularak kasavet dolu kadehlerde
Yine hüzün, Yine, sitem uðurluyorum sýrtýna hasret örttüðüm güvercinlerle Kaným hala sýcak Ve gümüþ sýrmalý yanaðýný okþuyor
Yaþamaktan vazgeçiren gözlerine yemin olsun ki
uytun .............
Sosyal Medyada Paylaşın:
uytun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.