Bir Annenin Çaresizliği
//Manaya, manasýzlýðý yüklemek mi!
Dostun dikenine katlanmayý bilmek, bilebilmek miydi marifet?
Hayatýn yokuþlarýný týrmanýrken,
Yuvarlananý tutmak mý yoksa düþene vurmak mýydý marifet? //
...
Dilini dönek ve kaypak yapan neydi?
Ellerini, ellerinden çekip alan!
Ne mâna kalmýþtý ne gaye!
Göz göre göre gidiyordu devirerek her þeyi!
Islak sabun gibi kayýyordu ellerinin arasýndan
...
Birey olmak, özgürlüðe kanat çýrpmak adýna
Ýçi boþaltýlmýþ din, mesnetsiz olgular...
Albenili tuzaklarla esaretin zincirine vurup
Kýyýyorlardý gözlerin nuruna...
Çaresizliðinin sesi ,dile geliyordu ansýzýn;
’Bir an donsa akýp gitmese zaman
Faili meçhul bir cinayet iþlense
Kefenlenip gömülse, baðrýmýn; en mahrem, en sýcak, en emin yerine
Ve en derin, en içten sevgileri sunsam ona
Anne rahminde düþer gibi yeniden
Düþse kollarýmýn arasýna öylece kalsa... Ebediyen...’
Ve gecenin baðrýný delerken gözyaþlarý,
Hýçkýrýklara karýþan yakarýþlar yükseliyordu semaya
Mengeneye vurulmuþ anne yüreðinden
//Eðer tek suçlu zamansa!
Boynundan tutup asalým meydanýn ortasýnda
Ki; öldürmesin çocuklarý.//
18 Þubat 2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.