Yalnýzlýðýmýn kalbine yazmýþým ismimi, Alt satýra düþen gölgedir kimsesizliðim, Yüzümün yarýsý yok aynalarda, Ellerimdeki kokuyu çaldýlar, Aþkýn ta kendisi kokuyordu oysa Bilerek öldürdü beni sevdiklerim, Yüreðimdeki isimlerini kanatarak, Beni yýkarak söküp gitmek için,
Saçlarýmý deðirmende aðarttým ben, Gülümsedim hep hayata karþý, Acýlar ne, bana ne mevsimlerden, Hüzün yoktu gözlerimin karasýnda, Hepsini ayýrýp birbirinden, Paslý bir çivi gibi çaktým yokluðuma, Sen yok dediklerime bakma, Hücrelerime iþleyeni hissedemiyorum. Yüzüme gülen kadýnlar, Ardýma dönünce laf ediyorlar, Ya erkeklere ne demeli, Hepsi menfaatleri için dost görünüyorlar.
Býrak yalnýzlýðý seçtim ben, Bir deniz kenarýnda giden gemilere seslenirken, Sevgili ancak ellere sevgili bize yabancý, Sevgi ismi bile hasretliðimizin yansýmasý, Ekmek gibi, su gibi, tuz gibi, Gerekli ve özlediðimiz bir olgu, Afrika’da ölen çocuk gibi, Öldürüyor iþte sayýlanlarýn yokluðu, Sayamadýklarýmýzý yazmadýk bile, Maskeli dostlarý sildiðimiz gibi, Yazmadýk yeniden ayný kalemlerle, Onlar ancak bizi bitirdiklerine üzüldü.
Olsun tek amacým var þimdi, Geldiysem bu dünyaya bir insan olarak, Ben giderken bir çocuk gülmeli, Cebimdeki son kuruþu onunla paylaþmalý, Ölürken birine gülümseyebilmeli, Sevmese de anlasa yeter ruhumu, Canýmýn derin kimsesizliðini, Ve ben bir gönüle girip soluklanmalýyým. Ýmzalarý atarken canýn kalemi, Yokluða inat kelamýnda, Bir þiir gizlenmeli. Kýymetini bileni ararcasýna.
BAKÝ EVKARALI
Sosyal Medyada Paylaşın:
bakican. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.