İnsan

Ýnsan
Ana rahminden dünyaya gelirken
beyaz bir beze sarýlýr
bakýma muhtaç
kutsal göðüs den emzirilir saatlerce senelerce
melek gibi büyür geliþir
geliþtikçe deðiþir
merhamet sahibi olur çekilir sessiz köþeye
azar azdýkça sokulur hayatýn içine hayasýzca

Ve
Baþlar tüyü bitmemiþ yetim hakký yemeye
yetmez
arsýz olur hýrsýz olur
zalim olur katil olur
sanki dünyayý o yaratmýþ öldürdükçe öldürür
kana doymaz
haklý dinlemez haksýz dinlemez
bebekmiþ kadýnmýþ pek de fark etmez
insan iþte insan
doldurup versen kefenin cebi yok
iki gün sonra ölecek ondan da haberi yok

Ýnsan
yaþlandýkça düþer elden ayaktan
çekilir gözlerinin feri
hal kesilir takat kesilir
yine bakýma muhtaç
hani dünyayý sen yaratmýþtýn ne oldu þimdi
belki bilmezsin
bu alemden ne firavunlar geldi geçti
bak sende gidiyorsun musalla baþýnda
insanlar nöbet mi tutacak sandýn kabir taþýnda
aldýðýn o ilk nefesin doldu saati
yine yýkandýn sarýldýn bir beze
iyi olsaydýn arkandan okunurdu rahmet
kötüysen söyle kime ne

Ýþte hakiki âlem orada gerçekmiþ
olsan ne
olmasan ne
iyiysen burada bir adýn kaldý
adam deðilsen
arkadan ah ne sövenlerin kaldý
fani dünyanýn fani malýydý oda artýk burada kaldý

Sosyal Medyada Paylaşın: