Gölgelendi gözlerim yine,
Issýz bahçelerin yalnýzlýðý gibi
Solgun ve sessiz...
Kapandý tüm kapýlar...
Sesleri çýnladý durdu peþpeþe...
Yankýlandý, binlerce kez...
Nerdesin? ....
Nerdesin? ....
Nerdesin, nerdesi,nerdes,nerde, nerd.....ne....
Þimdi sürünüyor ayak seslerim...
Sürünüyor adýmlarým çâresiz...
Ne kadar karanlýk bu tünel...
Nasýl yanký yapýyor nefesim...
Kulaklarýmdaki bu uðultu? ...
Duyuyor musun sesimi?
Bir zift gibi yayýlýyor karanlýklar...
Gitgide artýyor seslerin yankýlarý...
Ayaklarým dolaþýyor,
Boðazým düðüm düðüm...
Bir kâbus mu bu gördüðüm?
Gidin baþýmdan, gidin, uçuþan kuþlar...
Susun!
Zaman bitsin...
Bir ömre vedâ bu...
Gelsin alkýþlar!
18 Nisan 2010
Halenur Kor
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.