Menzile çýkan kervanlar hana vardýlar. Denklerini boþaltýrken ne var ne yok, Yaðmur dinmiþti her zaman ki gibi... Gökkuþaðý çýkmýþtý,umudun yedi renginde... . Taþ duvarlar,mermer sütunlar,ahþap kokusu. Asýrlýk izler,iþaretler,harfler yazýlar,her renk misafir. Kimi zaman padi-þah aðýrlamýþtý bu han,kimi zaman da esir. Sinmiþ her köþesine,ayrýlýk kokuyor,içe iþliyor dokusu. . Her konan bir iz býrakýp gitmiþ handan. Hasretle karýþýk özlem damlýyor her bir yandan, Ne anda vuslat var,nede visal mümkün esrik zamandan, Han kadar eski,taþ kadar sert sözler taþýyor duvardan. . Biri yazmýþ; -hasretin adýný gurbet koymuþlar, Sadrýmý taþ zannedip çivi ile oymuþlar. Biri-gurbet ben san ne diyeyim, kendim söyleyip,yine kendim dinleyeyim. Aç aç kollarýný asýrlýk han,yandým çok,az serinleyeyim. . Misafir ettin bunca kervaný, Ne sohbetlere eþlik ettin,devirdin nice devraný, Asil soylu,mümtaz þahsiyetleri Þah-ý merdaný, Söyle ey han; kaç kez okundu Dünya fermaný. . Gün batarken geldiler bir bir avluna, Gün doðarken çýktýlar herkes kendi yoluna, Yol uzun,engeller meþakkatli göz dikmiþ haramiler doluna. Aman dikkat et hancý,sað saðlam,mukayyet ol soluna. . Sadece bir han deðil konup göçtüðün, An olur hesapsýz,an olur kýlý bile ölçtüðün, Gün olur üç,gün olur muhtaçsýn yemeðe bir öðün, Göz yaþýmý yeter her güne,ne kadar aðlarsan aðla... Söndür göz yaþý pýnarýný finalin olsun gül-düðün.
yunus ça./
Sosyal Medyada Paylaşın:
maverayailkyolcu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.