Saat tam on iki; O da beni düþünüyordur belki, Of be çocuk kandýrma artýk kendini, çok olmuþ unutalý seni. Ne sen ona eskisi gibi bakýyorsun, ne o sana. Zorlama çocuk artýk inadýný zorlama.
Yüreði baþkasýnda onun, Bakýþý baþkasýnda, Gülüþü baþkasýnda, Dedim ya ; O unutalý çok olmuþ O artýk rüyalarýnda seni deðil baþkasýný görüyormuþ. Duymadýn mý bak baþkasýný seviyormuþ, Hatta onun için ölüyormuþ...
Geç kaldýn çocuk çok geç, Kül kedisi bile eski haline döndü, Sen daha masal dinliyorsun. Sen kendini hala onun mu sanýyorsun?
Büyüdün çocuk büyüdün, Ne kadarda mutluydun daha dün. Sende býrak sonsuz bir uykuya bürün, Cennetin kapýsýnda bekle, Gelecek elbet bir gün...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mekansız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.