DUYGU YAĞMURU
Kuzeyden gelen bir yaðmursun sen
Hýzlý ve coþkulu getirdin mektubunu
Hüzün ve özlem dolu diyarlardan.
Öylesine geliverdin ki,tüm dünyamý kapladý tanelerin
Deðiþiverdi gökyüzüm,güneþi siliverdim.
Aydýnlýðým oluverdin bir anda!
Hep ummadýðým anlarda gelirsin sen bana zaten!
Ne zaman düþüyorum,tutarsýn ellerimden,
Ne zaman aðlýyorum,daha çok yaðýp kaybedersin gözyaþlarýmý.
’Ben buradayým’yazar yere biriken damlalarýnda.
Basar dururum üzerine,ýslaklýðýn seni hissettirir bana.
Ellerimi açarým,avuçlarýma alýrým,benimsin bilirim.
Yere düþerken çýkardýðýn sesin bile,asildir senin.
Özlemini anlatýrsýn her vuruþunda.
Ve ne kadar yaðarsan,o kadar çok konuþursun bana.
Sesin huzur verir,sakin yaðarsan.
Þiddetlenirsen de anlarým kýzdýðýný.
Sormadan dinlerim,söylemeden anlarým yeter ki susma sen,
Sular altýnda kalsýn bedenim,yeter ki gitme sen.
Dilersen rüzgarýn olurum,daha çok savrul diye,
Dilersen de bulutun olurum,daha çok yað diye.
Her nereye baksam seni göreyim diye,
Çarptýðýn yer olurum,yeter ki incilme sen.
Yað yaðmurum,korkmadan yað!
Ben razýyým senin þiddetine,seline.
Sormadan kabulümsün,söylemeden dostumsun yeterki susma sen,
Sular altýnda kalsýn tenim,yeterki kal,gitme sen.
HATÝCE EFE
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.