hiç bir þeyin kýymeti yokmuþ terk eden umutlarýn düþünce peþine.. vurdumduymazlýðýn bedduasý gibi takýlýp kalýrsýn pençesinde.. zamanýn da bir faydasý yokmuþ sürünmekten baþka içimde ki tek baþýna kalmýþlýðýma. tek gözler çekmiyor ki çeremesini, alýrken yaslar yaþlarda nasibini.. gurbet elinde ki özlemler yetmiyormuþ gibi birde sensizliðin çýktý karþýma, mesafelerden de öte bir hasretlik.. kalýn harflerle yazýlmýþ kalýbýna sýðmýyan gönlün sevdasý, sanki sonsuzluðun kabrine.. bitmeye tükenmeye de niyeti yok gibi beklentilerin belki tersine.. tüm çarklar iflas etmiþ adýný ne koyarsan koy nafile, giden gitmiþ kalan kalmýþ ben ise en kýymetlisimle yalnýzlýðýmla içimde...
(Berlin,16.02.2014)
Talat Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Talat Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.