Avuçlarýnda kýr çiçekleri açar
Toparlar kendini yaralarýn
Bükmesin dudaðýný kalemin derdi annem
Ben hâlâ cam kýrýklarý gibiyim
Ve ayný yerde
Off off
Oysa ne çok isterdim
Uzat ellerini de haykýrayým seni nasýl sevdiðimi
En çok da son kez duyabilmek için
Beni ne kadar sevdiðini
Söylemesen de
Koysan da yerime baþkasýný
Ýnan kötü söylemem
Yine de mutlu ol derim
Artýk ne hatrý kaldý bende uykusuz gecelerin
Ne de bir önemi var baþka ellerde olan ellerinin sýcaklýðýnýn
Ne sevilecek bir þey býraktýn ardýnda
Ne de gidilecek bir yer
Hem ben zaten alýþtýrdým kendimi yokluðuna
Madem hiçbir iz býrakamamýþým bize dair
Yaparým elbette üzerime düþeni
Býrakýp avuçlarýnda bir parça mutluluk
Giderim bakmadan ardýma
Ve býrakarak dudaklarýmda bir sus payý
Yaþadýðýmý yazmam artýk,
Yaþarým yazdýðýmý
Ýzler beni duraksýz yolculuklarýmýn adýmlarý
Beklerken seni taþ kadar dilsiz
Yaðan yaðmurla sýrdaþ
Ýsterim ayný anda ölümü
Elbette býraksaydýn
Saklasaydým gözlerini
Böyle kör olmazdý gece
Þimdi anlýyorum ki benmiþim tek suçlu
Benmiþim kuruyan yapraklarda nem
Silinirken gök yüzünün kuþlarý
Kururken sularý çeþmelerin
Kesilirken bütün sesleri tabiatýn
Ve kuruyunca avuçlarým
Anladým nerede bitermiþ yolun sonu
Titrerken burun deliklerim
Dudaklarým yarý aralýk
Gözlerin gözlerimden uzak
Soluðum takýlý soluðuna
Þimdi sen güneþle soluklanýyorsun
Ben ah(y) la
Yaþamaktayýz ayrý bedenlerde de olsa
…………………………………
…………………………………
Aðarýnca aðýr aðýr tan yeri
Ellerinle arayacaksýn yattýðým yeri