GECE YÜRÜYÜŞÜ

Benimki si yürümek deðil,
Körebe oynamak hayatýn karanlýðýnda.
Yol bilmeden iz bilmeden yürümek meçhule.
Dosdoðru gittiðimi sandýðým da,
Ayaklarýma takýlan kaldýrým taslarýyla sendeliyorum.
Bir panikle tutunmaya çalýþýyorum duvarlara
Duymayan , anlamayan beni ,umursamaz duvarlara
Oysa bildiðimi sanýrdým bu yollarý, avucumun içi gibi hem de.
Neler oluyor bana anlayamýyorum
Ben mi yoksa sen mi yanlýþlardasýn ey yol!!!
Bozma menzilimi benim, düþürme yerlere, dillere..


Toparlayýp kendimi yürümeye çalýþýyorum tekrar
Zifiri karanlýða doðru..
Duymaya çalýþýyorum sesleri… Korkmamaya…
Ama ben duymadým ki daha önce bu sesleri
Ne bunlar: neyin sesleri, kimin?
Korkarak atýyorum adýmlarýmý,
Benim korktuðumu biliyorlar mý ne?
Daha bir yüksek çýkýyor sesleri
Sanki yýrtar gibi beynimi..
Susun!! Ne olur susun!!!
Býrakýn peþimi ben yürümek istiyorum.

Sosyal Medyada Paylaşın: