kabuðu soyulmuþ yaþamlar
nedensizliði gülümser gözler
kime neye gülümser
buðu’nun ardýndakiler
gülümsediði varsayýlmýþ
karmaþýk bir yumak gibi var’lar
ne kadarý yok bilinmez ki
ne kadarý var
baygýn kokusu cezbedici
dýþýna hevesli gözleri
içten dýþa doðru
kabuk görünür hep görmezliðe
dýþtan içe doðru
benzer mi kensine
içini göremediðinde
oysa hep benzer birbirine
görülen kabuðu hele devþirilmiþ ise
bütün kuþlar aynýdýr
ve tüm insanlar da
kendini benzer kýlmak kabuksu görüntülerde
kimi kime benzetir ben bilmem
oysa ölü kuþlar cehennemidir dünya
ve ölü insanlar cenneti
kim özgür içsel þehirlerinde
"biz böyleyiz" der birileri
hem de "siz böylesiniz" derken
kimdir kendisine benzeyen
bir þiir bu gerçeði
yalnýzca kendine söylemeli
" yok aslýnda birbirimizden farkýmýz , ama biz Osmanlý Bankasýyýz "
kabulleniþlerinden gelen
birbirine benzetilmiþ kuþaklar
dýþ görünüþü
iç dünyasý
düþünme öðretisi
bakmakla özdeþ
algýlayamama gerçeði
ve konuþma biçimleriyle
birbirinin týpa týp fotokopisi insanlar
denk geleni al bir de burdan yak
" hepimiz birimiz için "
kim için
süründüðünü de bilmeli
neden ve kimin için
Oysa
her þeyin
ve yaradýlmýþ her birimizin de
bir farkýmýz olmalýydý
kendi yüzünü arayan bu þiir kadar da haklý biçimde
iç dünyalarý giyinmeli
kendiyle süslenmeliydi
görünen alanlarýmýz
kabuklar örtü deðil
sergisi olmalý ruhlarýn
þiir aynada kendini görebilmeli
insaný giyinmeliydi dizelerinde
tüm anlamsýzlýklarý kendisiyle çarpýp
sonra toplumla katlayan
üç beþ cilalý ambalaj malzemesiyle
birbirine benzemekten
çok daha anlamlý ve insanca biçimde ...
orada birisi var mý ?! ...