Öylesine geniþ ve sevecen ki yüreðim Suskun odama sýðdýrmýþým her þeyi Çaðlayan özlemlerim Mutluluðumun düþüdür belki Bazen akan yaþlar Yaðmur tadýyla sararken gözlerimi Bazen de damla damla deniz olup Okyanuslarda boðulurum
Her sabah güneþin ilk ýþýltýsý yüzüme vurduðunda Halen hayattayým demek bile Ne güzeldir yaþamak adýna Mest olurum dünyanýn nefesini içtikçe Ve o kadýn gelir aklýma Acaba bugün de mutsuz mu diye? Keþke benim gibi olsaydý, üzülmeseydi hiç bir þeye Yoksa ben mi bastýrýyorum mutsuzluðumu Kim bilir belki de?
O kadýn, evet o kadýn Nedense hep onu düþünür oldum bugünlerde Nedense hep hayalimde Karanlýk gecelerde seçerim göz bebeklerini Ve düþünürüm hiç bitmeyen hüznünü Neler var kim bilir? O mestinaz güzelliðinin ardýnda Naz sarhoþu desem deðil Neden yitirmiþ, hayata dair tüm ümitlerini
Hani deþmek istemedim deðil dertlerini Sanki paylaþmak ister gibi Sonra birden kalýnlaþan bir duvar girer aramýza Anlayamadýðým bir hüzün çöker yine kadýna Baþ aðrýlarýnýn altýnda yatan ne tasalar var anlatamadýðý Susmakla, susmamak arasýndaki gelgitleri Matem olup çöker yüreðime
Of ne zor beklemek Dipsiz uçurumlardan geri dönecek mi? Yoksa eriyip gidecek mi gözlerimin önünde Neden düþünüyorum hep onu? Bugünde yine hüzünse arkadaþý Ona ne söylemeli?
Bu gecede mi bütün uykusuz gecelerinde olduðu gibi Efkarla mý kapatacak gözlerini Ve yarýn yine mi geç saatlerde alacaðým merhabasýný Yine mi geç saatlerde anlatacak veya anlatmayacak Özlemlerini...
Yazan Ve Seslendiren Mehmet Fikret ÜNALAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
UNALAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.