YALNİZ İNSAN

gece çekilirken üstüme sessizce
usulca sokulur yalnýzlýk yüreðime
üþürüm derinden derine
gece gece deðil sanki iþkence


yalnýz býrakmaz bený yýldýzar
ay arada hatrýmý sorar
gelýr sohpet eder baykuþlar
herkesýn gunu býter benýmký baslar



arada huzunlenýr aðlarým
yaralarýmý tuzla sararým
hic birþeye deðil de
gecýp gýden ömrüme yanarým


DURSUN DURUKAN
Sosyal Medyada Paylaşın: