Gökyüzünü yýrtýp gelen
Sinsi bir mermi ile
Sessiz bir çýðlýk
Buluþtular
Yýkýk bir binanýn
Tenha köþesinde…
Çýðlýk sonsuzluða,
Mermi kana bulaþtý
Ufak bir çocuðun
Körpe bedeninde…
Adam çocuðu kucakladý,
Kollarýyla çelikten bir köprü yaptý
Yaþam denen tükeniþin
Kýrmýzýya boyanmýþ
Barut kokan nehrine…
Ama nafile
Önce kan düþtü
Sonra can
Baþka çocuklar
Yazý yazarken mermilere…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.