HADİ AÇ KAPILARINI ARTIK

Hoþça kalamadým
gidiþine seyirciyken gözlerim
Ayrýlýk damlarken
solgun yanaklarýma

Daðýldým
acýnýn en aðýr haliyle
Savruldum
sendeledim adým attýkça

Kýyýlarýmdan çekildi hayat
yitirdim ýþýðýmý
karanlýða düþtüm

Ecel esintisini soludum
ciðerlerime dek
Ölmek niyetiyle

Boþ kadeh misali devrildi üstüme anýlar
düþlerimden geçerken sen
Yitme noktasýndaydý aklým
Can usandý bedenden

Ödünç tebessümler yamadým yüzüme
Sancýyan yanýma süzülürken
bir damlasýna bile kýyamadýðýn göz yaþlarým

Sessiz çýðlýklar yükseldi
yarýnsýz umutlarýmdan
Ayrýlýðýn tekil acýsýyla yanarken

Ah’ýmla tazelendi her gün
elemim
Yalnýzlýk vaktinde
sarýya çalarken benzim

Sonsuz hülyalara dalardýk
karýþýnca gözlerimizin elasýyla kahvesi
Ýzi kalýrdý kýyýsýnda dudaklarýmýn
soluksuz bir öpüþ býrakýrken dudaklarýna
Al ateþler düþerdi
yosun kokulu nefesimden
esmer tenine
y a n a r d ý n

Göðsüme sokulurdun
usulca
Baðrýmýn ateþine yaslardýn baþýný
ninni/n oludu yürek atýþlarým
Gün düþerdi gözlerine
öperdim gülüþlerinden

Hadi gel
Aç kapýlarýný artýk
Aðlayan gözlerimi ört dudaklarýnla

Unuturum
çektiðim katmerli acýlarý
Salýnýverir göðsümden
binlerce kelebek gök yüzüne


Usulca bir fýsýltý düþer
yüreðimin kozasýndan
sesime

’ H o þ g e l d i n ’


( hayat ýþýðý )



ikibinondört / þubatonbeþ



Sosyal Medyada Paylaşın: