İçi Uçurum

içi uçurum yokluðu
yolu yoluma deðen bir kapý duruyor ileride
sýzlanarak konuþacak oluyor çabuk
aramýzda dalgalanan esinti
tarihleri doldurup içti
aynýsý
aynada yanký pencerelerde

biraz sonra uyuyarak veda edeceksin bana
ellerim eteklerinde olacak sensizliðin
dokundukça tertemiz
kirlenecek yanaklarý elbiselerin

cýz dedi sizli bizli cýz
orada bir sobanýn karnýný yakarak aðlattýðýný
hatýrlamýyor kelebekler
o yazýn bir sonraki hali turuncu bir karmaþa
kar sonrasý gök kuþaðý
beli ince yasemin
ve kelimeler üþüyormuþ yaðmur yaðarken

uzaklaþtýrýp soðuttuk mesafeyi
kül pazarýndan arta kalan dinginlik
bir alfabe istiyorum sizden son bir söz
dirileceðine dair
fýrtýnalarýnýzý dindirip sesimi ulaþtýrýn
kainatýn en uzaðýna

gürültülerle uyan kalk dönüþ
görüp aðla son dileðin olsun
sustur su alýrken teknedeki korkulu yankýmýzý
ýslanýrken
ürperen öpülmenin arka yüzüne benzer
karanlýða batarken can veren
bilinmezliðin yeni dokusu

içi içeme geçiyor daha da daha
bir rehavet uykusu desem
nasýl yoðun bir yumuþaklýktýr ki
madde ile algý arasýna giren sonsuzluk
karýþarak anlaya bileceðin sevgiyle tanýmlanýr
en hafif en son
ölümün ilk öpücüðü.








Sosyal Medyada Paylaşın: