An bile yoktur senin aklýmdan çýktýðýn yar Dünya senle dönüyor gece sensin gün sensin Bakýþýnla mesudum gülüþünle bahtiyar Kulaðýmda çýnlayan seda sensin ün sensin
Her dem seni düþünmek sanma bana zahmettir Yüzünü görmek bile bahþettiðin himmettir Sesini duymak var ya, ne büyük bir nimettir Hayattýr seni sevmek, nefes sensin can sensin.
Gözlerindeki ýþýk gönlüme doðan nurken Bastýðýn yerde türap olmak dahi onurken Perperiþan hallerim Kays yerine konurken Ar deðildir ahvalim þeref sensin þan sensin.
Seni söyler þiirim ben ki sana þairim Sen deryasýn ben sana doðru akan nehirim Senle sonlansýn ömür gayrý sensin ahirim Bugünüm senle dolu yarýn sensin dün sensin.
Kalbimde taþýdýðým bir sevda ki o biçim Sensiz yaþamaktansa ölümdür diðer seçim Hücrelerime kadar senle doludur içim Benim damarlarýmda akan sensin kan sensin.
Ýkiyken bir olmanýn sýrlarýna ererim Sen üzülmüþ olsan ben bunalýma girerim Sen orada üþürsen ben burada titrerim Beni benden alan yar bende gayrý ben sensin.
Hasan Hüseyin YILMAZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Hasan Hüseyin Yılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.