Duvarlarýmý eritiyorum Gözyaþlarýmla yavaþ yavaþ Zormuþ büyüdükçe hayat Kuruyan dallarým vardý Ýhtiyacým olan su ve havaydý Çok susuz kaldým Artýk mahsun etmeyin beni Yeþillenecek dallarýmdan Býrakýn yapraklarým açsýn özgürce Esintilere býraksýn kendini Köklerim daðýlsýn dört bir yana Toprakla ayrýlýk olmasýn hayatýmda Bu kadar savrulmuþken kýrmayýn Dallarýmý býrakýn doðayla bütünleþsin Güçlensin bedenim, fýrtýnalarla savaþsýn Eðilsemde býrakmadým topraðýmý Yaþamak mücadelesini Her büyüyen fidan gibi Büyümeye hakkým var Onlar kadar kolay yetiþmesemde Verimsiz toprak içinde yetiþmek Sýyrýlmak amacým Sosyal Medyada Paylaşın:
hürrem sultan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.