GÖLDE MUTLANAN SEVDA

GÖLDE MUTLANAN SEVDA

Mazideki günler ki; göl yüzüydü sevdamýz
Akislerden yansýyan, mutlu, mahcup gülüþler
Titreþimle dans eden aþka tutsak gövdemiz;
Ah küresel ýsýnma; gazele döndü düþler!

Bir tutkuydu esrikçe, o göle hazla akmak
Gül bezeli sularda, umuda sevda yakmak
Hasrete mi büyüdük, saldý hicran dal budak!
Dudaklarda yakýnma; yarým kaldý gülüþler.

Nakþederek çizdik hep; bir ev ki, iki katlý
Çocuk çýðlýklarýyla; yuvamýz þatafatlý
Çok hayaller düþledik, Gülþen adlý, kanatlý;
Þu gurup vakti, yanma; yitip battý güneþler!

Kente özenti duyduk, göçüp köyü terk ettik
Deðiþimin peþinden, umarsýz akýp gittik
Deðerlerin toprakta olduðunu unuttuk
O saf yalýn kalkýnma, her dem gönülde kýþlar.

Anar dururuz þimdi, o gül pembe devraný;
Göl yaþamdý, çýðlýktý; perçinlerdi dört yaný
Döngüydü bize, muttu, eskitmeden zamaný
Nafile hiç dövünme; mazidir yaþanýþlar.

Bilmem hala var mý ki; köydeki o çiçekler
Yanýk aþk türküleri, seviþen kelebekler
O çeþme, kuruyan göl, yaþama dair renkler
Kente sakýn imrenme; bir baþka yürür iþler.

Coþkusuydu yaþamýn; o efsanevi sevda
Gençlik rüzgârlarýyla, o fýrtýnalý dünya
O ne aþk, ne yangýndý; dünümüzden bugüne!
Anýlara yüklenme; hemen belirir yaþlar.

Sil baþtan devran dönse; kavuþur mu göl suya?
Ýki beden bir gölge, sevdayý duya duya,
Seviþir mi yeniden býkmadan doyasýya!
Her yaþam bir öykünme, insanlýk aþkla baþlar.


Gülþen Þenderin



Sosyal Medyada Paylaşın: