Yar... Annem Sessizce aðlýyordu Gözlerden boþalan yaþ anlatýyordu Derin bir yarasý vardý, suskun býrakan þartlar ortadaydý Bir ömür sabýrla yol aldý, kahýr çekmeyi bahtý saydý, gülerken aðlayan candý Bizlere bakardý, sanki ruhunda görünmez prangaydý, çare adýna buyun bükmesi þarttý Çünkü o asabiyete, nefsi Saiklere, örf ve töreye mahkum edilen bizardýr, irade adýna sanýktý Babam bir zavallýydý, kýzýnca hesapsýz davranan adamdý, kalbi hassasiyeti ruhunun derinliklerinde kalmýþtý O an ve akan zamanda ne kadar garip ve kimsesizdik, anne baba adýna sahipsizdik, himmete aç sancýlardý Her ikisi de rahmetlik oldu, baban seccadenin üzerinde bir ikindi namazýný eda ederken, annem trafik kazasýnda yakalandý...
Mustafa CÝLASUNN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Cilasun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.