GÖRESÝM GELDÝ
Þu daðýn ardýnda bir kuþ ötüyor,
Yayla bana buram buram tütüyor,
Köyümü andým mý kalbim atýyor,
O yeþil daðlarý göresim geldi.
Aðaçlarýn eðilmiþ yeþil dallarý,
Uzanmýþ her yana sanki kollarý,
Tozlu olsun varsýn yayla yollarý,
Yaylanýn yolunu göresim geldi.
Kar yaðar da beyaz olur kýþlarý,
Orman dediðin de yurdun saçlarý,
Akýtsam ne çare gözden yaþlarý,
Ormaný-aðacý göresim geldi.
Köylüler oturup sohbet ederler,
Koyununu, davarýný güderler,
Bir araya toplanýp yemeðin yerler,
Köyümü-köylümü göresim geldi.
Akar her yerinden soðuk sularý,
Ýçsem avuç avuç eriyen karý,
Görsem gene yeter o sulak çayrý,
Çayýrlý baðlarý göresim geldi.
Biraz da þöyle daða týrmansam,
Dinlenip-eðlenip bol hava alsam,
Bir aðaç dibinde oturup dalsam,
Daðlarýn havasýn göresim geldi,
Ev bile istemem bir aðaç yeter,
Aðacýn dibine bir-iki pür ser,
Bulunur mu bundan daha iyi yer?
Yerini-pürünü göresim geldi.
Þehirin insaný nasýl da yaþar,
Bir çalý görünce park diye koþar,
Köyümü görseler onlar hep þaþar,
Denizi-doðayý göresim geldi.
Arif GÖLGE
(Ankara, 24 Ekim 1981)
(Not: Bu þiir, 26/06/2001 tarihinde, Mersin 2. Noterliðinin 13672 yevmiye no.su ile yazarý adýna tescil edilmiþtir.)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.