Ýlk giriþte yüce daðlarý karþýlar gözlerimi.
Yazýn yeþil,çoðu zaman karlý.
Bembeyaz bir heybet ufukla karýþýr gözlerimin önünde
Sanki dansederek sarmaþ-dolaþ
Uhdesine alýverir beni de...
Çok sevdim bu þehri.
Ýliklerimde hissettim aidiyetimi uzun süre.
Bastýðým topraðýn bir parçasýydým üzerinde böcekleriyle.
Diðer adý aþktý.
Dökülür gibi yaðardý kar
Duvaksýz gelinlerinin üstüne konfetiymiþcesine.
Ayaklarýmda bir pranga gibi,
Ne kadar uzaklaþsam geri çaðýrýrdý.
Yaralý þarkýlarýný dinlerdim gecelerce.
Düþlerimde caddelerinde gezmediðim günler,
Boynum bükülürdü.
Hiç bitmeyecek bir sevda zannederdim
Bu þehre tutkumu.
Bitiyormuþ her þey gibi.
Þimdi delik-deþik kalbimde eski bir aný gibi,
Karlý bir tablo gibi gömüyorum benliðime.
Oralarda bir yerlerde kalsýn.
Ve izin versin artýk bana.
Hýzlý bir martý gibi özgürce dalayým masalýma.
Hoþça kal diyeyim.
Hoþça kal Erzurum!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.